Η τιμωρία των παιδιών θα πρέπει να αποσκοπεί στο να τα διδάξει ότι μια συγκεκριμένη συμπεριφορά τους ήταν λανθασμένη και να αποθαρρύνει αυτή τους τη συμπεριφορά στο μέλλον. Για να ανταποκριθεί η τιμωρία σε αυτό το στόχο θα πρέπει να είναι σταθερή και σχετικά σύντομη. Θα πρέπει να πραγματοποιείται με ένα ήρεμο τρόπο και το συντομότερο δυνατό μετά τη παραβατική τους συμπεριφορά. Το διάλειμμα – time out – από την συνεχιζόμενη απαράδεκτη συμπεριφορά και η αφαίρεση κάποιων ιδιαίτερων προνομίων αποτελούν τις δύο βασικές τεχνικές πειθαρχίας που μπορούν να εφαρμοστούν στα παιδιά. Η χρησιμοποίηση της σωματικής τιμωρίας είναι αμφιλεγόμενη. Μολονότι ο ξυλοδαρμός στα οπίσθια και οι άλλες σωματικές μορφές τιμωρίας εφαρμόζονται σε ευρεία κλίμακα, οι περισσότερες αυθεντίες στην αναπτυξιολογία είναι αντίθετοι στη χρήση τους, υποστηρίζοντας ότι αυτές όχι μόνο δεν προάγουν την εσωτερίκευση των κανόνων της συμπεριφοράς αλλά μπορεί και να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή της βίας ως μέσο επιβολής της πειθαρχίας.
Pediatric Secrets, Behavior and Development