Η προώθηση στην αγορά τηλεοπτικών προγραμμάτων –ή ακόμη και η δημιουργία τηλεοπτικών καναλιών – ειδικά σχεδιασμένων για τα παιδιά, επιβάλλει να δοθεί απάντηση στο σημαντικό το ερώτημα του αν και κατά πόσο θα πρέπει να επιτρέπεται να βλέπουν τηλεόραση τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών. Παρόλο ότι μαθαίνουμε συνεχώς και περισσότερα για τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του εγκεφάλου, δεν έχουμε ακόμη μια σαφή άποψη για το πώς θα μπορούσε να την επηρεάσει η τηλεθέαση. Μερικές μελέτες συνδέουν την νωρίς παρακολούθηση της τηλεόρασης με την μελλοντική δημιουργία προβλημάτων στη συγκέντρωση της προσοχής, όπως είναι η διάσπαση της προσοχής με υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ). Υπάρχει επίσης μια μελέτη στην οποία διαπιστώθηκε ότι, ενώ η παρακολούθηση της τηλεόρασης πριν από την ηλικία των 3 ετών βλάπτει ελαφρώς ορισμένες μετρήσεις της μελλοντικής γνωστικής ανάπτυξης, η παρακολούθηση στην ηλικία των 3-5 ετών βελτιώνει κάπως τις βαθμολογίες στην ανάγνωση.
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (ΑΑΠ) ακολουθεί μια επιφυλακτική και συγκρατημένη στάση, αναφορικά με την παρακολούθηση της τηλεόρασης από τα μικρά παιδιά.
“Μπορεί να είναι ελκυστικό να βάζετε το βρέφος και το νήπιό σας μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και ιδίως να παρακολουθήσουν προγράμματα τα οποία έχουν δημιουργηθεί για τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών.”
Αλλά η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής είναι κατηγορηματική: Να μη το κάνετε.
Αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι αποφασιστικής σημασίας για την ανάπτυξη ενός παιδιού.Η Ακαδημία προβληματίζεται αναφορικά με τον αντίκτυπο που μπορεί να έχει στην ανάπτυξη του παιδιού η παρακολούθηση των τηλεοπτικών προγραμμάτων που προορίζονται για την παρακολούθησή τους από τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των δύο ετών. Οι παιδίατροι αντιτάσσονται έντονα στα στοχευόμενα διαφημιστικά προγράμματα, και κυρίως όταν αυτά χρησιμοποιούνται για την αγορά παιχνιδιών, κούκλων, και ανθυγιεινών τροφών, και άλλων προϊόντων για τα νήπια.
Και ενώ η οποιαδήποτε θετική επίδραση της τηλεόρασης στα βρέφη και τα νήπια αποτελεί ένα ανοιχτό για συζήτηση θέμα, τα οφέλη από τις αλληλεπιδράσεις γονέα – παιδιού είναι αποδεδειγμένα. Η ομιλία, το τραγούδισμα, το διάβασμα, το άκουσμα της μουσικής και το παιχνίδι είναι πολύ περισσότερο σημαντικά για την ανάπτυξη ενός παιδιού από ότι είναι η οποιαδήποτε τηλεοπτική προβολή.
Επιπλέον, η TV μπορεί να αποθαρρύνει και να αντικαταστήσει το διάβασμα. Το διάβασμα απαιτεί πολύ περισσότερη σκέψη από τη τηλεόραση, και επίσης είναι γνωστό ότι αυτό προάγει την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου των νεαρών ατόμων. Τα παιδιά που ζουν σε οικογένειες που κάνουν πολύωρη χρήση της τηλεόρασης αφιερώνουν λιγότερο χρόνο για διάβασμα και είναι λιγότερο έτοιμα, πρόθυμα και ικανά να το πράξουν.