Proceedings of the National Academy of Sciences, April 2016 (Free PDF)
Τα παιδιά ανταποκρίνονται στις φωνές της μητέρας τους διαφορετικά από ότι ανταποκρίνονται στις φωνές των γυναικών που δεν γνωρίζουν. Αυτό ασφαλώς δεν χρειάζεται κάποιος να είναι διάνοια, για να το καταλάβει. Αλλά εκείνο που αποτελεί μια εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι η παρατήρησηότι συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου ενός παιδιού “λάμπουν” στη λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI), όταν του μιλάει η μητέρα του – και η διαπίστωση ότι, η ένταση των συνδέσεων μεταξύ αυτών των περιοχών, προβλέπει το πόσο ικανό θα καταστεί το παιδί στις κοινωνικές του σχέσεις.
Ερευνητές από το Stanford απέδειξαν ακριβώς αυτό. Η ανακοίνωση της μελέτης τους αναρτήθηκε διαδικτυακά στις 16 Μαΐου στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.
O Daniel Abrams, PhD, και οι συνεργάτες του μελέτησαν 24 παιδιά ηλικίας 7 έως 12 μηνών που δεν είχαν κανένα αναπτυξιακό πρόβλημα και ήταν υπό τη φροντίδα των βιολογικών τους μητέρων.
Χρησιμοποιώντας την λειτουργική MRI η ερευνητική ομάδα μέτρησε την δραστηριότητα του εγκεφάλου, για όσο διάστημα τα παιδιά άκουγαν τις σύντομες ηχογραφήσεις των, χωρίς νόημα λέξεων, που άρθρωναν οι αντίστοιχες βιολογικές τους μητέρες και των φωνών από δύο γυναίκες που δεν γνώριζαν και αποτελούσαν την συγκριτική ομάδα ελέγχου της έρευνας.
Συγκριτικά με τις φωνές της ομάδας ελέγχου, οι φωνές των μητέρων προκάλεσαν μια εντονότερη δυναμική ανταπόκριση στις βασικές ακουστικές περιοχές του μεσεγκεφάλου και του φλοιού που επεξεργάζονται τον ήχο, και τους αμυγδαλικούς πυρήνες του εγκεφάλου, που διαχειρίζονται τα συναισθήματα.
Επίσης, συγκριτικά με τη φωνή των γυναικών της ομάδας ελέγχου, η νευρική δραστηριότητα ήταν εντονότερη με το άκουσμα της φωνής της μητέρας, στις περιοχές του εγκεφάλου που:
- ανταποκρίνονται στα ερεθίσματα ανταμοιβής, όπως είναι: η μέσο- μεταιχμιακή οδός της ανταμοιβής και ο μέσος προμετωπιαίος φλοιός
- επεξεργάζονται τις πληροφορίες – προσωπικές και των άλλων – και τις μνήμες, συμπεριλαμβανομένου και του προεπιλεγμένου δικτύου λειτουργίας, και
- ξεωρίζεται η αναγνώριση του προσώπου, συμπεριλαμβανομένης και μιας υποπεροχής της ατρακτοειδούς έλικας
Εν τω μεταξύ, τα παιδιά των οποίων ο εγκέφαλος παρουσίασε τις ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ όλων των παραπάνω περιοχών του εγκεφάλου, στο άκουσμα της φωνής της μητέρας τους, είχαν επίσης και την εντονότερη ικανότητα κοινωνικής επικοινωνίας, όπως καταγράφηκε από τη χρησιμοποίηση της Κλίμακας Κοινωνικής Αποκριτικότητας.
Και ο Abrams και η ομάδα του σχολιάζουν: “Έχουμε αναγνωρίσει τα βασικά λειτουργικά συστήματα και τα νευρικά κυκλώματα που υποκρύπτονται κάτω από την αντίληψη μιας θεμελιώδους ηχητικής πηγής για την κοινωνική επικοινωνία: “τη φωνή της μητέρας” και συμπεραίνουν: “Με μια κριτική ματιά, ο βαθμός της συμμετοχής αυτών των λειτουργικών συστημάτων αντιπροσωπεύει ένα βιολογικό “σήμα κατατεθέν” των ατομικών διαφορών στις ικανότητες της κοινωνικής επικοινωνίας.
Καταλήγοντας αναφέρουν: “Τα ευρήματά μας προσφέρουν ένα καινοτόμο βιολογικό πρότυπο για τη διερεύνηση της φυσιολογικής κοινωνικής ανάπτυξης και ορισμένων κλινικών διαταραχών, όπως είναι ο αυτισμός, στον οποίο η αντίληψη των βασικών, από βιολογικής πλευράς, φωνών μπορεί να είναι ανεπαρκής.”