Research in Autism Spectrum Disorders, June 2016
Η μελέτη αναφέρει: όταν οι συζητήσεις παίρνουν μια συναισθηματική τροπή, η αλλαγή της οπτικής εστίασης στα παιδία με τη διαταραχή του αυτιστικού φάσματος (ASD) μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια των κοινωνικών σημάτων – υπαινιγμών.
Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν: Τα νέα ευρήματα για το που κοιτάζουν τα παιδιά με αυτισμό, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αλλαγή των θεραπευτικών προγραμμάτων για αυτή τη διαταραχή.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Vermont, χρησιμοποίησαν ειδική τεχνολογία για να παρακολουθήσουν τις κινήσεις των ματιών 18 παιδιών, ηλικίας 6 έως 12 ετών, με αυτισμό και 19 άλλων παιδιών, χωρίς αυτή την αναπτυξιακή διαταραχή.
Από τη μελέτη τους διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με τον αυτισμό είχαν τη τάση να εστιάζουν το βλέμμα τους περισσότερο στο στόμα του ομιλητή τους και λιγότερο στα μάτια του, όταν η συζήτηση στράφηκε προς τα συναισθηματικά ζητήματα, όπως εκείνα που κάνουν τα παιδιά να νοιώσουν λύπη ή φόβο.
Και όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας Tiffany Hutchins – μία Επίκουρος Καθηγήτρια των επιστημών και των διαταραχών της επικοινωνίας – “Το κάθε τι που συζητάτε έχει σημασία για τα παιδιά με ASD (διαταραχή του αυτιστικού φάσματος)”.
Σε ανακοίνωση της μελέτης της σε ένα Πανεπιστήμιο είπε: “Αλλάξτε απλά λίγες λέξεις, αναφερόμενοι στο τι κάνουν οι άνθρωποι αντί του πως νοιώθουν, και θα έχετε ένα καταφανή αντίκτυπο στο που θα στραφούν για πληροφόρηση τα μάτια του αυτιστικού παιδιού”.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η εστίαση του βλέμματος στο στόμα αντί στα μάτια, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με συναισθηματικό περιεχόμενο, ήταν συχνότερη στα παιδιά με τον σοβαρότερο αυτισμό και τη χειρότερη λεκτική και διανοητική ικανότητα. Ήταν επίσης συχνότερη μεταξύ των παιδιών με περιορισμένη τη εκτελεστική τους λειτουργία – δηλ. τις νοητικές ικανότητες που βοηθούν τα άτομα να προσέχουν, να διαχειρίζονται σωστά τον χρόνο και να καταφέρνουν τη πραγματοποίηση των έργων τους.
Συμφώνα με τη Hutchins , δεν έχει αποσαφηνιστεί γιατί τα παιδιά με αυτισμό κοιτάζουν στο στόμα συχνότερα, κατά τη διάρκεια των συναισθηματικών συζητήσεων, αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή αυτές οι συζητήσεις καταπονούν την εκτελεστική τους λειτουργία.
Και συνεχίζει: “Είναι πιθανό ότι τα θέματα με έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο έχουν μεγάλες απαιτήσεις από τη λειτουργική μνήμη, οι οποίες όταν υπερβούν κάποιο όριο, καθιστούν τη πληροφόρηση από τα μάτια ιδιαιτέρως δύσκολη”. “Αυτό μπορεί να οδηγήσει το παιδί να αρχίσει να αναζητά νέους τρόπους πληροφόρησης, όπως είναι η εστίαση του βλέμματος στο στόμα. Αλλά ενεργώντας έτσι χάνει το σημαντικό κοινωνικό νόημα που παρέχεται από τα μάτια του ομιλητή του”.
“Το επόμενο βήμα είναι να καθοριστεί το πώς αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στη λογοθεραπεία και την άλλη θεραπεία των παιδιών με αυτισμό”.
“Μερικά προγράμματα, που αφορούν τις κοινωνικές δεξιότητες και πολλοί θεραπευτικοί στόχοι για τα παιδιά με αυτισμό, θα πρέπει να συμπεριλάβουν και τη προσπάθεια να κάνουν τα παιδιά να διατηρούν την βλεμματική επαφή με τον συνομιλητή τους”.