American Journal of stem cells, May 2016 (Free PDF Review)
Επιστήμονες από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Georgetown αναφέρουν ότι ένας όλο και αυξανόμενος όγκος έρευνας αποκαλύπτει σχέσεις μεταξύ των γενετικών ανωμαλιών στο έμβρυο και της ηλικίας του πατέρα, της από μέρους του κατανάλωσης αλκοόλ και περιβαλλοντικών παραγόντων. Συγκεκριμένα εκφράζουν την άποψη ότι αυτές οι γενετικές ανωμαλίες είναι αποτέλεσμα επιγενετικών αλλαγών που μπορούν ενδεχομένως να επηρεάσουν πολλές γενεές.
Η μελέτη (“Η επίδραση της έκθεσης του πατέρα σε διάφορους παράγοντες πριν ακόμα τη σύλληψη (εγκυμοσύνης) στον απόγονό τους: Μέσω της Επιγενετικής Επίδρασης στο Φαινότυπο”) που δημοσιεύτηκε στο Αμερικανικό Περιοδικό των Βλαστοκυττάρων υπονοεί ότι και οι δύο γονείς συμβάλλουν στη κατάσταση της υγείας των απογόνων τους. Και όπως αναφέρει η επικεφαλής της έρευνας Joanna Kiltinska, Ph D., (αναπληρώτρια καθηγήτρια στη βιοχημεία και τη μοριακή και τη κυτταρική βιολογία), αυτό το συμπέρασμα, που συνάδει με τη κοινή λογική, μόλις τώρα αρχίζει να αποδεικνύεται.
Και όπως η ίδια διευκρινίζει “Γνωρίζουμε ότι το θρεπτικό, ορμονικό, και το ψυχολογικό περιβάλλον, που παρέχεται από τη μητέρα, τροποποιεί μόνιμα τη δομή των οργάνων, τη κυτταρική ανταπόκριση, και την γονιδιακή έκφραση στον απόγονό της”. “Αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι το ίδιο ισχύει και με το πατέρα – ο τρόπος της ζωής του, και το πόσο ηλικιωμένος είναι αυτός, μπορεί να αντανακλώνται στα μόρια που ελέγχουν τη γονιδιακή λειτουργία. Με αυτό τον τρόπο, ένας πατέρας μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο τον άμεσο απόγονό του, αλλά και τις μελλοντικές γενεές”.
Συνεχίζοντας η Dr. Kiltinska σημειώνει: “Για παράδειγμα, ένα νεογνό μπορεί να εμφανίσει το εμβρυικό φάσμα της αλκοόλης (ΕΦΑ- alcohol spectrum disorder), ακόμη και στη περίπτωση που η μητέρα του δεν είχε ποτέ της καταναλώσει αλκοόλ”, “Έως και το 75 % των παιδιών με το ΕΦΑ έχουν βιολογικούς πατέρες αλκοολικούς, γεγονός που υποδηλώνει ότι η προ-κυοφορητική κατανάλωση αλκοόλ από το πατέρα έχει αρνητικές επιπτώσεις σον απόγονό του”.
Αυτή η έκθεση είναι μια ανάλυση των δημοσιευμένων μέχρι σήμερα, ενδείξεων – από ανθρώπους και ζώα -, αναφορικά με τη σχέση μεταξύ των πατέρων και του κληρονομούμενου επιγενετικού προγραμματισμού. Μεταξύ των μελετών που αναλύθηκαν υπάρχουν κάποιες που βρήκαν:
Η προχωρημένη ηλικία ενός πατέρα σχετίζεται με τη σχιζοφρένεια, τον αυτισμό και τις γενετικές ανωμαλίες των παιδιών του.
- Η περιορισμένη (προσεκτική) δίαιτα ενός πατέρα στην προ-εφηβική του ηλικία έχει συνδεθεί με τον μειωμένο κίνδυνο του καρδιαγγειακού θανάτου των παιδιών του και των εγγονιών του.
- Η παχυσαρκία του πατέρα σχετίζεται με τα διογκωμένα λιποκύτταρα, με τις μεταβολές στη ρύθμιση του μεταβολισμού, με τον διαβήτη, τη παχυσαρκία και με την ανάπτυξη του καρκίνου του εγκεφάλου των παιδιών του.
- Το ψυχοκοινωνικό στρες του πατέρα συνδέεται με στοιχεία προβληματικής συμπεριφοράς των παιδιών του.
- Η κατανάλωση αλκοόλ από τον πατέρα οδηγεί στη μείωση του σωματικού βέρους κατά τη γέννηση, τη σημαντική μείωση του μεγέθους του εγκεφάλου και την ανεπαρκή γνωσιακή λειτουργία.
Όπως επισημαίνει η Dr. Kitlinska “Αυτό το νέο πεδίο της κληρονομούμενης πατρικής επιγενετικής, είναι ανάγκη να οργανωθεί σε κλινικά εφαρμόσιμες συστάσεις και σε αλλαγές του τρόπου ζωής”. “Και για να γίνουν πλήρως κατανοητές οι επιγενετικές επιρροές σε ένα παιδί, είναι απαραίτητο να μελετηθεί η αλληλεπίδραση μεταξύ των μητρικών και των πατρικών επιδράσεων, παρά να λαμβάνεται υπόψη η κάθε μία χωριστά”.